«Փաստը» գրում է. «Երեկ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Հանրային խորհրդի նոր անդամներ նշանակեց Դանիել Իոաննիսյանին և Ալբերտ Ստեփանյանին:

Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո եր­կար ժա­մա­նակ քա­ղա­քա­կան վեր­լու­ծու­թյուն­նե­րի հիմ­նա­կան թե­մա­նե­րից մեկն ընդ­դի­մա­դիր դաշ­տում ա­ռա­ջա­ցած վա­կուումն էր։ Զա­վեշ­տա­լի է‚ որ հան­րու­թյան մոտ եր­կար ժա­մա­նակ չկար այդ բաց դաշ­տը լրաց­նե­լու պա­հանջ։

Ե­րեկ կա­ռա­վա­րու­թյան նիս­տի ժա­մա­նակ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գը դի­մադ­րում է հե­ղա­փո­խու­թյա­նը:

Մինչ օր­վա իշ­խո­ղը` աս­ֆալ­տփ­ռիչ, պատ­ծե­փիչ, վզբռ­նիչ, թա­թի­կակ­տրիչ գոր­ծու­նեու­թյան ա­րանք­նե­րում կսկ­սի գրել իր և «ժո­ղովր­դի» «նյու-ջին­գլ­զը», ո­րի ներ­քո էլ (կան­խա­տե­սենք չեր­չի­լա­բար) կար­ծում ենք` ըն­տա­նյոք կպա­րեն 700-հա­զա­րա­նոց տո­նա­ծա­ռի տակ` Ա­մա­նո­րի գի­շե­րը, մենք շատ ա­րագ անդ­րա­դառ­նանք աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան թրենդ­նե­րին, ամ­րագ­րե­լու` խա­ղը մա­սամբ փոխ­վում է կամ, ե­թե կու­զեք, հաս­կա­նա­լի դառ­նում ու «զու­լալ­վում»:

Ա­սու­նը բա­նա­կան ա­րա­րածն է, մար­դը, այս պա­րա­գա­յում՝ ՀՀ քա­ղա­քա­ցին։ Ա­նա­սու­նը կեն­դա­նի­ներն են՝ բո­րե­նին և այ­ծյա­մը, վագրն ու թու­թա­կը, կե­տերն ու դել­ֆին­նե­րը... անա­սուն են, չնա­յած բա­րո­յա­կա­նու­թյամբ հա­ճախ գե­րա­զան­ցում են ո­րոշ ա­սուն­նե­րին։

Օ­րեր ա­ռաջ Ա­լա­վեր­դի այ­ցե­լած Լո­ռու մարզ­պետ Անդ­րեյ Ղու­կա­սյա­նը, բա­ռիս բուն ի­մաս­տով, ցեխն է մտց­րել Ա­լա­վեր­դու հա­մայն­քա­պետ Սա­սուն Խե­չու­մյա­նին: Մարզ­պե­տը դժ­գո­հել է, որ Խե­չու­մյա­նը չի հետևել ճա­նա­պարհ­նե­րի փո­սալց­ման աշ­խա­տանք­նե­րի ո­րա­կին: «Այս­պես գո՞րծ են ա­նում, պա­րոն Խե­չու­մյան:

ԼՀԿ խմ­բակ­ցու­թյու­նից «պոկ­ված» Ար­ման Բա­բա­ջա­նյա­նի շուրջն այս օ­րե­րին ձևա­վոր­վող քա­ղա­քա­կան ու­ժը, մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, բա­վա­կան հե­տաքր­քիր ի­րա­վի­ճակ է ստեղ­ծել և՛ իշ­խա­նա­կան, և՛ ընդ­դի­մա­դիր շր­ջա­նակ­նե­րում։ Իշ­խա­նու­թյու­նում հաս­կա­նում են, որ չնա­յած Բա­բա­ջա­նյա­նը նրանց ո­րոշ քայ­լե­րի հետ ար­տա­քուստ հա­մա­ձայն է, ի­րա­կա­նում նա իր սե­փա­կան խաղն է սկ­սել։

Շատ ի­մաս­տուն լի­նել պետք չէ հաս­կա­նա­լու` նրան ա­մեն ինչ թույ­լատր­ված է: Ար­դա­րա­ցի լի­նե­լու հա­մար էլ պետք է ամ­բող­ջա­կան փաս­տագ­րում կա­տա­րել. այդ ըն­տա­նի­քին է ա­մեն բան թույ­լատր­ված:

«Փաստը» գրում է. «Վերջին օրերին շատ է խոսվում, որ 2020-ի փետրվարին կառավարության կողմից նախատեսվում է ստեղծել Սահմանադրական փոփոխությունների հանձնաժողով՝ Սահմանադրության հնարավոր փոփոխություն կազմակերպելու, հանրաքվե կազմակերպելու համար։ Այս տեղեկությունը հաստատել են նաև իշխանությունները:

Գաղտ­նիք չէ, որ այս իշ­խա­նու­թյան ա­քի­լե­սյան գար­շա­պա­րը կադ­րա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն է, իսկ կադ­րե­րը, ինչ­պես հայտ­նի է, շատ բան են ո­րո­շում։ Այ­սօր, երբ այս կամ այն ո­լոր­տի ան­հա­ջող ղե­կա­վա­րի մա­սին ենք խո­սում, ինք­ներս մեզ հարց տվե՞լ ենք` այդ տե­ղում հայ­տն­ված մար­դու ճա­նա­պարհն ինչ­պե՞ս ենք հար­թել, դրա­նում չկա՞ մեր մեղ­քի բա­ժի­նը։